Dag 7 - een vrije dag

Het eten van gisteravond verloopt rustig, de Amerikaanse groep is weg dus wij kunnen daardoor op ons gemak eten en hoeven voor de verandering geen genoegen te nemen met de resten van een kaalgeplukt saladebuffet. Ook wel eens fijn! Het is weer een gezellige maaltijd en we maken vast plannen voor de volgende dag aangezien er dan jammer genoeg geen excursie op het programma staat. René gaat al wat eerder weg van het diner om een van de medepassagiers op te halen uit het ziekenhuis. Die is namelijk in de eerste nacht over haar koffer gevallen en in Italië bleek toch dat ze daarbij haar ribben gebroken heeft, echt heel sneu. Ze was samen met een vriendin en ze 
heeft zich vast lang verheugd op de vakantie en dan gebeurt er zoiets en ook nog eens meteen in het begin van de vakantie, wat een teleurstelling lijkt me dat.

Na het eten gaan we weer een rondje vragenkaartjes doen in de lounge. Frank is nog even naar boven. Terwijl we op hem wachten nemen we de dag nog eens door en krijgen we met z'n vieren de slappe lach. We hebben enorme lol en kunnen niet stoppen met lachen. In diezelfde lounge proberen een man en een vrouw desondanks tv te kijken. Als Frank net binnen is gaan we nog even door met lachen. Dat wordt die man kennelijk te gortig en hij duwt boos een tafel aan de kant en gaat verhaal halen bij de ober van de bar. Tja, we lachten niet om hem (nu wel trouwens) en het is ook geen stiltekamer... dus... We beginnen maar aan de vragenkaartjes. De man komt nog even binnen maar houdt het daarna snel voor gezien. De vrouw blijft stoicijns tv kijken, ik hoop voor haar dat ze niet bij die man hoort.

We kunnen ontbijten tussen 8 en 10 dus om 8.15 uur zitten we in sportkleding aan tafel. René vraagt of we gaan hardlopen. Als we vertellen dat we gaan bootcampen wijst hij ons op een klein survivalparkje in de buurt maar vraagt hij wel bezorgd of we geen rare capriolen uit gaan halen?! Niet meer dan anders hoor!
We starten met een korte warming-up die bestaat uit een paar keer de berg op en af rennen. Gelukkig is het nog onder de dertig graden... we zijn i.i.g. snel warm 😊. Dan doen we steeds een set van vier oefeningen waarbij we rouleren. In totaal zijn het twaalf oefeningen en dat rondje doen we twee keer. Ideaal dat je gewoon een Tabata timer kunt downloaden, i.c.m. de bluetooth speaker die we bij ons hebben kunnen we steeds 45 seconden werken met 15 seconden rust! Net echt! Ian functioneert als cameraman alias afbeulende PT'er 🤣🤣🤣. De voorbijkomende Italianen kijken heel raar op. Een lijkt in de verte zelfs een parkeerwachter over ons aan te spreken want er wordt meermalen gewezen en gekeken in onze richting 🤔. Je kunt ook te ver gaan! Of je doet mee, of je stopt met zeuren 🤐. Na ruim drie kwartier lopen we terug naar het hotel en gaan we even afkoelen in het zwembad. In de buurt van het hotel ligt een klein plaatsje Alto met een heerlijke bakkerij/lunchroom volgens Renė. Ze hebben een balkon waar je kunt zitten met uitzicht over de vallei. Je kunt er met een toeristentreintje heen of lopend. Het is maar ruim 2 km (wel heuvelachtig) dus dat lopen we natuurlijk! De bakker is snel gevonden in het kleine plaatsje. Bij binnenkomst zijn de drie tafels op het balkon helaas bezet maar binnen is gewoon plek. Tijdens het bestellen zien we echter een ander stel vertrekken, dat is mooi! We wachten niet af maar slaan direct toe. Wat een geweldige plek is dit! Wat een uitzicht! En wat een heerlijk eten weer en leuke bediening (die trouwens geen woord Engels spreekt maar we komen er evengoed wel uit samen). Na de overheerlijke maaltijd (trouwens zonder wespen 🎊🎉🎈) maken we nog een kort rondje door het dorpje en aanvaarden we de terugtocht. Het is inmiddels ruim over de dertig graden ☀️. Onderweg scoren we nog een bal voor in het zwembad en bij terugkomst installeren we ons weer bij het zwembad. Vanavond wacht ons een Toscaans diner, we zijn benieuwd. 

Morgen helaas alweer de laatste excursie, volgens mij wel een hele mooie, eindelijk naar Siena!