Dag 6 - de Etna!

Ontzettend leuk al die reacties op ons reisblog!

Op het moment dat we met de bus naar ons hotel vertrekken barst er een flinke bui los, wat een mazzel weer dat we droog binnen zitten! Het is ruim anderhalf uur naar het hotel en het gaat flink tekeer met die regen. Onderweg vertelt Jeroen alvast het een en ander over het hotel en over de excursie naar de Etna. We zien ook allemaal basaltblokken afkomstig van vorige uitbarstingen, indrukwekkend... en morgen schijnen er ook bedolven huizen of net niet bedolven huizen te zien te zijn.

Een half uurtje voordat we aankomen worden er in de bus flessen Limonchello opengetrokken en krijgt iedereen een glaasje, heerlijk! Vanaf de eerste reisdag heeft een stel zich opgeworpen als serveerster/serveerder in de bus. In Monreale hebben ze zelfs speciale schortjes aangeschaft voor deze gelegenheid. Meerdere keren per dag gaan ze door de bus om voor ieder die wil een drankje te halen en te serveren. Ook de Limonchello delen ze uit (Lisa wil niet maar Ian krijgt stiekem een bodempje dat hij direct achterover slaat 🤔). We proosten met z'n allen en daarna wordt de laatste fles leeggemaakt.

Het hotel ligt direct aan zee, daardoor kan de bus niet dicht bij het hotel komen. Jeroen vraagt daarom of er wat sterke mannen zijn die de koffers uit onze bus in het busje van het hotel kunnen laden, dan hoeven deze niet lopend meegenomen te worden. Frank blijft achter met een paar mannen omdat het busje er nog niet is en de kinderen en ik gaan met de rest vast naar het hotel. Dat is inderdaad hooguit 5 minuten lopen. Jeroen gaat niet over de kamerindeling, dat doet het hotel waardoor ieder moet afwachten of hij zeezicht, straatzicht, zijzeezicht of een blinde muur heeft... als we naar de eerste lopen klopt mijn richtingsgevoel, yes beide kamers met zeezicht! Geweldig wat een mazzel! We hebben ook een balkon! En gelukkig kan Frank het hotel ook vinden (en heb ik de life 360 app om hem indien nodig op te sporen anders is hij al op de Etna!). En al die jaren Ladyshape en Bodyshape werpen weer eens hun vruchten af want met gemak lopen we ieder met 35 tot 40 kg aan koffers met de trap naar onze kamers (heerlijk toch om dat te kunnen). En lekker niet hoeven wachten op de lift van 1 bij 1 meter waar inmiddels een flinke rij voor staat met een kofferkaravaan.

Als we wat uitgepakt zijn gaan Frank en ik op zoek naar een supermarkt, daar komen we al wat groepsgenoten tegen. We slaan onze slag en gaan met de buit terug. De kinderen heb ik na het ontdekken van de wificode niet meer gezien 🙄 eigenlijk zonde die kamer met zeezicht! ('nee laat de gordijnen dicht anders schijnt de zon in mijn scherm' OMG! Maar ze houden zich prima en doen overal aan mee dus ok! Voor nu...).

Om 19.30 uur start het diner. Voor de komende vier dagen moeten we een vaste tafel uitkiezen waar je zowel met het ontbijt als het diner zit. Het zijn allemaal vierpersoonstafels dus dat is makkelijk, voor ons. Vervolgens kun je naar een heerlijk saladebuffet waar ook soep is. Daarna wordt aan je tafel pasta geserveerd, als voorgerecht... en dan nog een hoofdgerecht en een nagerecht! Daar gaan onze verloren kilo's... maar goed niet overeten... lastig hier.

En dan is de dag van ons bezoek aan de Etna aangebroken! We vertrekken om 8 uur met de bus en het is ongeveer vijf kwartier rijden. Jeroen vertelt echter dat er donderdagavond een uitbarsting is geweest, natuurlijk uitgerekend als wij hier zijn! Dus het is even spannend of we sowieso naar de 2000 meter mogen. Een groot deel van de weg er naar toe zien we de rokende vulkaan al. En hoe hoger we komen hoe meer het een echt vulkanisch landschap wordt. Lavastromen schijnen langzaam te gaan maar wel 25 meter hoog te zijn! Restanten daarvan zien we volop. Zo ook een bedolven huis waarvan alleen het dak nog zichtbaar is. Op 2000 meter loopt Jeroen met de mensen die nog hoger willen mee naar de kassa, ik denk een mannetje of twaalf. We mogen inderdaad naar boven en leggen daar een aardig bedragje voor neer. Het eerste stuk gaat in een best wel slingerende gondel 🤔 maar ja wie a zegt... We stappen in de gondel, de een wat enthousiaster dan de ander 😁. Het is een korte tien minuten naar boven. Daar is het alweer een stuk frisser en stappen we met ons ticket over in een soort vrachtbusjes. Er hangen hier al aardig wat aswolken. Soms is er maar een paar meter zicht. De bustocht leek wel een kermisattractie, steil omhoog, steil omlaag, soms schuin en schudden en in best een pittig tempo. Helaas op ongeveer 2600/2700 meter mogen we niet verder 😡 het is te gevaarlijk. Dat is wat we kunnen opmaken uit het 'Engelse' verhaal van de gids. Dus we stappen uit de bus in een soort maanlandschap. Het ene moment hangt er een soort van mist, het andere moment breekt de zon door. We klauteren wat hoger door de zwarte as/basalt, hier en daar best mul en steil. Nog best een uitdaging met een selfiestick, fototoestel en rugzak. En dan even een lens verwisselen haha. Gelukkig heb ik drie dragers bij mij. Nu de busjes niet hoger gaan denk ik, ik loop zelf hoger die berg op. Word ik gelijk teruggefloten, te gevaarlijk! Er konden namelijk stenen onze kant op komen. Dat ik, van nature angsthaas, nog eens teruggefloten word omdat ik teveel risico dreig te nemen! Wie had dat gedacht! 😱😱😱 En ik baalde ook nog dat ik niet verder kon. De ijle lucht heeft vast toegeslagen...

We horen 'gelukkig' wel het gerommel van de vulkaan en als het wat meer rommelt worden we snel de busjes in gedirigeerd. Dante's Peak deel 2?! Lisa is allang blij dat we teruggaan. Na het busje weer in de gondel en dan zijn we weer op de 2000 meter waar de bus staat. Vulkaan klimmen maakt hongerig dus pakken we gelijk de eerste Italiaanse snackbar en proberen een typisch Italiaanse snack uit, een variant op onze bamibal, namelijk een bal met rijst, ham en kaas of een bal met rijst/bolognese. We doen er ook nog een patatje bij. Erg jammer dat ik daarna pas besef dat we ons hebben opgegeven voor de Etna lunch met de groep! Gelukkig kan onze eerste lunch nog zakken tot 13 uur... 

We rijden naar een plaatsje op een hoge berg. Het laatste stuk is zo steil dat de bus er niet kan komen dus lopen we de rest. Voor mensen die slecht ter been zijn, rijdt de eigenaar met zijn Opeltje een paar keer en weer.

Boven is een leuke ruimte met gedekte tafels waar we eerst een heerlijke soep krijgen en daarna allemaal lekkere Italiaanse hapjes kunnen proeven. Ik zie vooral die Italiaanse bamibal voor mij... maar gelukkig kan dit heerlijke eten er toch nog bij. Als toetje voor thuis slaan we nog flessen limonchello en een pistachelikeur in. De vuur van de Etna likeur met 70% was toch wel heel erg pittig... maar altijd leuk om de lokale bevolking te sponsoren.

Na de lunch rijden we door naar Taormina. Deze stad ligt op een berg en het laatste deel van de weg er naar toe is zo krap dat onze bus er niet kan komen. Daarom gaan we met twee shuttlebusjes verder. Alleen passen onze knieën hier amper bij in (Eric nu weet ik hoe dat voor jou moet zijn 😱). Gelukkig is het busje niet helemaal vol zodat we het gangpad erbij kunnen nemen. 
Was het op de Etna vrij fris, we hebben nu weer 30 graden! In Taormina willen we het amfi theater zien. Dit theater grenst aan zee en helemaal bovenin is een spectaculair uitzicht. De moeite waard. Al met al een dag met veel indrukken!