Dag 10 - de overtocht van Palermo naar Napels

Om 21.30 uur rijden we naar de haven en krijgen we onze ID's weer terug met daarbij de tickets voor de boot, de sleutelkaarten en de ontbijtvouchers. We verlaten de bus om lopend aan boord te gaan van de Adriatica, het schijnt dat deze boot in vroeger tijden vanaf IJmuiden gevaren heeft. Werden we op de Excelsior als halve vips onthaald, van enig love boat gehalte is hier geen sprake. Als we na controle van de kaarten de toegangsdeuren door zijn, staan we gelijk in een stinkend vrachtgedeelte vanaf waar we een goederenlift in geduwd worden. Twee oudjes zijn kennelijk bang om de boot te missen want die proppen zich nog snel in de al volle lift. Vol is vol gaat hier niet op. Kan ik niet om je heen, dan maar door je heen wel 🙄. Gelukkig een kort ritje naar wederom dek 7. Op dek 7 hebben we de kamers 784 en 785 al snel gevonden. Vanaf het restaurantgedeelte hangt hier al een lucht die ik liever niet ruik (weet je zeker dat je neusspray wilt? een verstopte neus heeft hier nl. ook zo z'n voordelen). We openen de deuren van stinkhol 1 en 2. Dus hier gaan we ruim tien uur doorbrengen... De kids hebben hun elektronica aangesloten dus die zijn snel gewend. Frank en ik gaan op zoek naar frisse buitenlucht. De relingen zijn buiten open, daar houd ik niet van. Na een rondje op het buitendek vinden we een bankje met uitzicht op de haven. Het loopt al tegen half twaalf als op drie plaatsen in de stad vuurwerk wordt afgestoken. Die zijn kennelijk blij dat we vertrekken, nee natuurlijk voor Frank's verjaardag! Toch leuk dat ze daaraan denken he! Helaas wordt ons ontdekte buitendek steeds voller met mensen die een stinkstok opsteken voor onze neus. 
Om 00.00 uur feliciteer ik Frank en begint er een schoorsteen bovenop het schip te roken: we varen af, tijd om naar ons slaaphok te gaan. Op weg daar naar toe liggen nu in de gangen diverse luchtbedden met mensen erop. Of dit is omdat ze de lucht in hun hut niet kunnen harden of het geluk hebben niet zo'n hut te hebben is de vraag. Wij hebben i.i.g. geen luchtbed en keren noodgedwongen terug naar 784. Maar eerst even kijken bij de kinderen in 785. Daar is code rood van kracht omdat na vier keer doorspoelen nog steefs dezelfde drol blijft boven drijven 🙄. Waarom kan hier nou nooit eens iets normaal?! Ook na nog twee spoelpogingen van hoofd technisch beheer Frank blijft de drol bij ons (een blijvertje volgens Lisa 🤣). We geven het op en laten de kinderen en de drol voor wat het is. We reiken nog wat overnachtingsspullen uit en kruipen dan onder de lakens. Ik weet nu al dat ik hier geen oog dicht ga doen. De kinderen kletsen nog en Frank zegt 'klop even op de muur'. Ja daag, ik wil die muur helemaal niet aanraken, 'doe dan eerst het laken om je hand en klop dan daarmee'! Nou ze vallen vast wel in slaap zo, ik raak hier tot die tijd zo min mogelijk aan. Een boek van Stephen King speelt door mijn hoofd, over zo'n spookschip. Ik kan even niet op de titel komen. NB Notitie voor mijzelf voor volgend jaar: flesje ontsmettingsmiddel op de vakantiemeeneemlijst in de handbagage. Leuke verjaardagslocatie he Frank, weer eens wat anders 🤢. Het is ook nog eens lekker warm. Nog 10 uur... 

Mijn voorspelling klopt, ik ben nog steeds wakker als ik iemand zijn hoofd hoor stoten. Dat is vast Ian die vergat dat boven hem ook nog een bed was. Het is sowieso gehorig hier want de wekker van drie kamers verderop heb ik ook al horen afgaan. Een wekker heb ik trouwens niet nodig op deze boot. Frank is vooral opgelucht dat we niet inmiddels allemaal onder de zweren en open wonden zitten. Maar daarnaast is hij ook blij met de verjaardagskaarten en alvast een eerste verjaardagscadeautje.

Als het bijna 8 uur is gaan we met onze ontbijtvouchers naar het restaurant, ieder een warme drank en een croissant naar keuze. Maar voor vier personen kan ik niet tegelijk bestellen, dat gaat de man boven zijn pet. Elk bonnetje moet apart afgehandeld worden. Hij lacht er wel vriendelijk bij (en ik snap waarom de rij inmiddels tot aan de slaaphutten staat).

Er wordt verscheidene keren iets onverstaanbaars omgeroepen en het is daardoor onbekend wanneer we van deze stinkboot af mogen. De hutten hebben we alvast verlaten. Ze hebben hier vast niet het probleem dat mensen hun kamers te lang aanhouden 🤔. Alhoewel, volgens mij is er in geen jaren iemand in die kamers geweest. Sowieso niet met een stofzuiger of ander schoonmaakatribuut. Ik vraag mij af of er uberhaupt iets daarvan aan boord is. Want ook in het restaurant ziet het eruit of een groep van honderd kleuters daar zonder enige begeleiding heeft gegeten. Op weg naar het restaurant komen mensen met opblaasmatrassen ons voorbij lopen. Een ander stel ligt nog op hun luchtbed, wel netjes opgemaakt met een laken, met een gezicht alsof ik ongevraagd hun slaapkamer betreed 🤔.

Frank en Lisa maken even een rondje op het schip om onze groepsgenoten te traceren. Een voor een druppelen ze binnen in het restaurant van dek 7. In afwachting van de vrijheid...